Benevento: Vetturini e Carrozzelle

‘E CARRUZZELLE ‘E BENEVENTO

 ’Na vota

’n ce stéveno

 ’e carruzzelle

 cu’ ’nu nummero arrète

 e ’o sedile pelle.

  ’O cavallo

 era janco.

 niro

 o morello.

 Se mettevano

 ’n copp’all’Arco Traiano

 arrète una all’ata,

 in fila indiana,

 ’n copp’a ’u Scuvato

 e abbascio a stazione:

 chella Centrale

 e chella ’e “Cartone”.

 Mentr’una

 pigliava ’na corsa,

 n’atu cavallo

 magliuchiava ’o cruscone

 cu’ ’a capa ’nzippata

 dind’o saccone.

 ’N’ ato cu’ ’a cora

 scacciava ’e mosche

 e chillu cchiù ’nzisto,

 cu’ ’e zampe e nanze

 pareva quasi

 ch’abbiasse’na danza.

 ’E cucchiere

 cu’ ’a coppola ’n capa

 e ’a visiera nera

 aspettavano

 cu’ santa pacienza

 quacche cliente ’e Benevento

 o ’u furastiero ca scenneva

 a stazione

 chjine ’e valice ’e pelle

  o ’e cartone.

 Si cchiù ’e ’na perzona

 saglieva ’n carrozza 

 - e ’mmiez’a lloro ’na signurina - 

’o cucchiere arapreva    

 ’o strapuntino.

 ’O cavallo arrancava

 pe’ ’n copp’a sagliuta

 do’ ponte ’e Cal

o chella do’ carce

mandamentale,

 a metà strada tra ’a Villa

 e ’o Spidale.

Tirava forte

 muvenne ’e pacche

’a cora cricca

  e ’a capa ’  e quart.

     Dind’all’estate,

 all’intrasatte,

 ‘a via ’a cuntrora,

 verzo ’e qua tte,

 veneva ’a luntano,

‘a vascio’a  ’o Scuvato

 ’nu rummore ’e frustate,

 ’nu rombo ’e truono,

’n’uragano!

Era ’a carrozza

 e ’o cavallo ’e Zitano

  che ’a sotto a ’e rote

 e ’i zuoccole ’e fierro

 cacciava scintille

 annanz’a carrozza

  ’e Fasulillo.

  ’E duje cucchiere

 all’erta a cassetta,

 cu na mano

 tenevano ’e briglie

 e cu chell’ata

 ’o scurriato,

  ca siscava

  ’n copp’a ’e recchie

de’ cavalle sfrenate.

  Era ’a corsa domenicale

  e chi verette chelli parate

 nun se scorda,

 ’e tene a mente

 picché sfiziose e divertente.

 dint’a chella Benevento

  e ’nu tiempo assaje luntano

  ca nun po’ mai cchiù trurnà.

Bellissima poesia del mio amico Beneventano DOC : RINO DE RIENZO